دکتر منصور یحیوی – آینده کارخانه نفلین سینت سراب به کجا خواهد انجامید؟ طرح بر زمین مانده تولید آلومینا از نفلین سینیت در شهرستان سراب،

نویسنده: منصور یحیوی

دانشجوی دکترای تخصصی فناوری اطلاعات

در همان ابتدا،درحالی‎که عملیات پروژه به صورت رسمی شروع شده بود، عده ‎ای از مسئولان به بهانه ‎های مختلف سعی می‏کردند این پروژه را به جای دیگری انتقال دهند. اما مقاومت مردم و پیگیری‎ های مداوم نمایندگان وقت شهرستان سراب حسین انواری  و امیر صنعتی موجب شد مسئولان در تصمیم‏ گیری خود مبنی بر انتقال پروژه تجدید نظر نمایند. در این میان مردم روستاهای مجاور پروژه با آگاهی از مزایای این طرح بر بهبود وضعیت کسب‌ و کار کشور و حل مشکل بیکاری، زمین‌های کشاورزی خود را به قیمت بسیار نازل و حتی بصورت مجانی در اختیار پروژه قرار دادند. پروژه‎ای که در صورت اجرا می‎ توانست علاوه بر رونق تولید و اقتصاد کشور موجب توسعه فراگیر منطقه، و اشتغال بسیاری از جوانان را نیز به دنبال داشته باشد.

در دو دهه گذشته وعده ‎های زیادی برای تکمیل این کارخانه عظیم از سوی مسئولان شنیده شده است. برای نمونه می‎توان از انعقاد قرارداد بهره ‏برداری این پروژه با مشارکت شرکت‎های چینی‌ نام برد، که متاسفانه این قرارداد تنها در حد نوشته باقی ماند. قرارداد دیگری، انعقاد قراردادی با شرکت اتوتک آلمان بود که به‌ موجب آن این شرکت آلمانی با دریافت نه میلیون یورو دانش‌ پایه و طراحی طرح را در مدت‌ زمان دو سال به انجام برساند. این قرارداد هم نتیجه مشابهی داشت. با این وجود اخیرا حتی واگذاری پروژه به قرارگاه خاتم ‎الانبیا هم مطرح شده است.

بی‎ تدبیری و سو مدیریت مسئولان امر و اختلاف سلیقه بین آن‎ها و…،از جمله مسایلی است که باعث شده این پروژه ناتمام به حال خود رها شود. براستی مشکل کجاست؟ سئوالی که این روزها از طرف مردم محروم این منطقه مطرح می‎ شود. به عقیده برخی از مسئولان با اینکه مطالعات این طرح به مرحله اجرا رسیده بود اما واردکنندگان بوکسیت اجازه نهایی شدن طرح را نمی‌دهند.

برخی دیگر اظهار می‎ دارند، تا زمانی که دست برخی از سودجویان از معاملات تجاری کوتاه نشود امیدی به اجرای این طرح نیست. بر این اساس نمایندگان  محترم  وقت شهرستان سراب، دکتر نصیرپور و  یوسف داودی با وجود پیگیری‏ های مداوم، علت تاخیر این طرح عظیم را وجود «مخالفان سرسخت» مطرح می‎کند، که به هر طریقی مانع عملیاتی شدن این طرح می‎  شوند.

درحالی‌ که از آغاز مطالعات ایجاد کارخانه بزرگ تولید پودر آلومینا از نفلین سینیت سراب دو دهه می‌گذرد. اما تاکنون علیرغم پیگیری‌های مداوم نمایندگان وقت (انواری،صنعتی،بهمنی،نصیرپور،داودی) هیچ‌گونه پیشرفتی در آن حاصل نشده است. با این وجود به نظر می رسد هنوز هیچ اراده‎ای برای تکمیل این طرح عظیم در کشور از سوی مسئولان امر دیده نمی‎شود.

امید است مسئولان مربوطه با توجه به مزایای این پروژه ملی،که گامی مهم در راستای توسعه کشور به‌شمار می‎رود و از سوی دیگر اشتغال زایی ده‎ها هزار نفر از جوانان جویای کار در کشور را نیز بدنبال دارد، هر گونه اختلاف سلیقه، تفرقه، ژست سیاسی و … را کنار گذاشته و تنها به آبادی ایران فکر کنند. این پروژه و تمام پروژه‎ های ناتمام کشور را عملیاتی نمایند. مسئولان وظیفه دارند کلید این معمای پیچیده را پیدا کنند چرا که در برابر آیندگان پاسخگو هستند.