رمزفردا بروزترین خبرهای ایران و جهان
خدمت به کشور دارای ارزش و معنایی است که هر فردی را در هر لباسی که باشد مفتخر به حمایت عمومی و جایگاهی بلند در سیر تاریخ کشور و زندگی شخصی خواهد کرد.
خدمت به کشور دارای ارزش و معنایی است که هر فردی را در هر لباسی که باشد مفتخر به حمایت عمومی و جایگاهی بلند در سیر تاریخ کشور و زندگی شخصی خواهد کرد.
یک رئیس، یک مدیر، یک معاون و مقام مسئول، یک پزشک یک هنرمند و یک ورزشکار و یک کارگر و… همه و همه در قامت کاری و جایگاه خود می تواند خدمتگزار ملت و کشور باشد و در این مسیر هرچه میزان خلوص نیت افراد بیشتر و دغدغه مردم در اولویتشان باشد قطعا جایگاه بالاتری نزد افکارعمومی خواهند داشت و اقداماتشان ماندگارتر خواهد شد.
اما مسئله ما بحث دلسوزی برای کشور است. وقتی ملاک افراد برای خدمت به کشور از سر دلسوزی باشد آن وقت نیاز به فرصت و اخذ مسئولیت برای خدمت نخواهد بود. به عبارتی دلسوزان واقعی کشور و ملت کسانی هستند که منتظر کسب مقام و مسئولیت برای ادای دین خود و سازندگی مملکتشان نیستند.
امروز با تغییرات به وجود آمده در قوای مجریه و قضائیه و کمی پیشتر در قوه مقننه شاهد حضور نیروها و مدیران جدید هستیم که هریک توصیه ها و برنامه های سازنده برای کشور دارند و باید آن را ارج نهاد.
اما این سئوال وجود دارد که چرا برخی از مدیران با آنکه در سیستم و سیکل کاری مربوطه خود بوده اند،اما نظرات و توصیه ها و برنامه های سازنده خود را ارائه نداده و منتظر حضور در پست و مناصب مربوطه مانده اند.
اینکه کاری انجام شود مایه امید مردم است اما به عنوان‌مثال اگر مشکلات آب را پیش از این حوادث پیگیری می کردیم و
کارگروه های مختلفی که امروز در قوای سه گانه و شورای امنیت ملی برای آن تشکیل شده را قبلا صورت می دادیم قطعا نوش دارو بعدمرگ سهراب تلقی نمی شد.
اقدامات امیدبخشی در قوه قضا درحال شکل گیری است و این معنا را می رساند که با امکانات محدود فعلی هم می توان مشکلات مردم را کاهش داد،اما باز این توقع ایجاد می شود که چرا زودتر و در زمان بهتری این اقدامات صورت نگرفته
است.
مثال های فراوانی در این زمینه و در ارتباط با نهادهای مختلف کشوری و لشکری وجود دارد،اما جان کلام این است که هر فرد ایرانی که دل در کف این مرز و بوم دارد اعم از نخبگان تا افراد عادی از مسئولان عالی رتبه تا کارگزان پایین دستی،مسئُول و غیر مسئول،همه باید برای اوضاع امروز کشور دلسوزی کنند و هریک به سهم خود گامی برای نجات کشور ایفا کنند.
اینکه منتظر بمانیم مسئولیتی به ما سپرده شود و یا دستی از غیب به دادمان برسد خیالی واهی است.
منبع : آفرینش
