دکتر سید کاظم آقامیر بیان داشت ، با اعلام این خبر گفت: تولید بافت در دنیای امروز یکی از مرزهای دانش است که در دنیا بسیار اهمیت دارد و اکنون این طرح با همکاری محققان علوم پایه و بالینی با موفقیت در حال انجام است.

وی گفت: تولید بافت مثانه، یکی از بزرگترین موفقیت‌های مهندسی بازساختی است که دانش ما، در بهترین شرایط بومی شده است. در مهندسی بازساختی مثانه، باید بافتی را بسازیم که سلول بتواند روی آن رشد کند. این بافت باید کشش و مقاومت مناسب را داشته باشد و بدن موجود زنده‌ای که میزبان این بافت می‌شود شاید آن را پس بزند. این بافت باید به گونه‌ای باشد که انسان یا حیوانی که آن را در بدن خود دارد، بتواند به راحتی ادرار کند.

وی با بیان این که این بافت نخستین بار دو سال پیش، توسط محققان مرکز تحقیقات ارولوژی ساخته شد، گفت: این بافت در آن زمان در خارج از بدن طراحی و ساخته شده بود و تغییراتی روی آن داده شد و از حدود دو ماه پیش، پس از ترمیم و تغییراتی که بر روی بافت طراحی شده، اعمال شد، بر روی خرگوش مورد استفاده قرار گرفت.

رئیس مرکز تحقیقات ارولوژی درباره‌ی کاربرد بافت ساخته شده گفت: افرادی که مثانه‌های کوچکی دارند، به بافتی نیازمندند که مثانه را بزرگ کند. همچنین افرادی که به دلیل تروما یا تومور باید قسمتی از مثانه‌ شان توسط جراح برداشته شود، می‌توانند از این بافت استفاده کنند.

به گفته‌ی آقامیر، این بافت برای نخستین بار دردنیا با موادی که تا بحال ساخته نشده، طراحی شده است.

وی ادامه داد: تاکنون بافت‌های مختلفی برای مثانه ساخته شده ولی این بافت ترکیبی از سیستم‌های مکانیکال و بیولوژیکی است. ما با استفاده از عصاره‌ی پرده‌ی آمنیوتیک مشکل را حل کردیم و سلول روی بافت می‌نشیند. محققان مرکز تحقیقات ارولوژی از ساختار نانو الیاف برای این بافت استفاده کردند. این الیاف ۱۰ به توان منفی ۹ برابر کوچک شده‌است. طبیعتا جنس این الیاف باید به گونه‌ای که بدن واکنش نشان ندهد،باشد. ویژگی دیگری که باید داشته باشد این است که با تغییراتی که بر روی آن اعمال می‌شود، سلول بتواند روی آن قرار گیرد و نیز خاصیت کشسانی داشته باشد که تولید ژل آمنیوتیک بسیارارزشمند است که در دنیا نیز برای اولین بار در طی این تحقیقات اتفاق افتاد و برای اولین بار در دنیا از جفت، پرده‌ی آمنیوتیک را جدا کردیم و پس ازخشک کردن، آن را تبدیل به مایع و در نهایت به ژل تبدیل کردیم.

آقامیر اظهار کرد: نهایتا مشاهده کردیم که سلول‌ها کاملا در این فضا رشد می‌کنند. در واقع، طی این فرآیند یک ارگانوئید تولید شد. این بافت، ترکیبی از نانوالیاف و پروتئین‌های مایع آمونیوتیک است و توانایی حفظ سلول بر روی خود و مقاومت دربرابر خاصیت کشسانی وخاصیت حلالیت ادرار است . پس از تست های حساسیتی قسمتی از مثانه‌ی خرگوش را برداشتیم و این بافت را به صورت یک وصله روی مثانه گذاشتیم.

این متخصص ارولوژی با بیان این که «پس از یک هفته، این خرگوش، بدون این که به آن سوند وصل شود، شروع به ادرار کرد» افزود: بررسی فاکتورهای مختلف در این حیوان بیانگر این بود که به هیچ وجه بافت تهیه شده، پس زده نشده است. خرگوش نه دچار تب و لرز شد و نه عفونتی در آن دیده شد.

رئیس مرکز تحقیقات ارولوژی خاطرنشان کرد: پس از این که این بافت، چندین بار در فازهای مختلف حیوانی بررسی شود، با دریافت کد اخلاق از سوی دانشگاه، می‌تواند بر روی افرادی که دارای مثانه‌ی کوچکی هستند ،جایگزین استفاده از روده برای بزرگ کردن مثانه شود. فاز یک، دو و سه کارآزمایی بالینی این مثانه باید طی شود و سپس این مثانه به عنوان یک ساختار مهندسی‌شده‌ قابل استفاده به دنیا ارائه شود.

وی در پاسخ به پرسشی درباره‌ی انتشار مقاله‌ی ساخت این بافت گفت: ما هنوز مقاله‌ی این طرح را منتشر نکردیم. جزئیات پیچیده‌ای که ساخت این بافت دارد، انتشار مقاله‌ی آن را به صلاح نمی‌دانستیم در مجموع بهتر دانستیم ابتدا به تولید برسیم و با توجه به اینکه این مرکز تولید محور حرکت می کند در آینده مقالات زیادی  را دراین رابطه که هدف اصلی ما هم نیست ، منتشر خواهد کرد.