رمزفردا بروزترین خبرهای ایران و جهان
نخستین نهاد و کانون فرهنگ ساز و منش آفرین در هر جامعه خانواده می باشد . پس از خانواده ، محله ، شهر و در پی آن استان، سپس کشور و در نهایت قاره و جهان .
انسانها خواه ناخواه به این مرزها و رده ها وابسته و پایبند می باشند . این وابستگی هنگامی بیشتر نمایان می گردد که هر یک از این عرصه ها مورد تعدی و تازش بیرونی قرار گیرد .
البته وابستگی به این عرصه ها با افزایش راه و وسعت آن در تقسیم رده بندیها پیوندی عکس دارد. بر پایه این نظریه انسانها به خانواده و پس از آن به محله، شهر، کشور و … بیشترین وابستگی را دارند. این وابستگی به محله در گذشته بسیار عمیق تر و کارساز تر بوده است، بطوریکه ساکنین یک محله در صورت مشاهده تخریب و یا از بین رفتن منابع محلی به جنگ و ستیز یا مقاومت می پرداختند .
محله و شهر بدون عامل انسان مفهوم ندارد . بنابراین وقتی که از شهر می گوییم ، منظور تعاملات انسانی است . تعاملات انسان با انسان، انسان با محیط و انسان با شهر . و به همین دلیل هویت شهر، هویت انسان را تشکیل می دهد. هویت انسان به جز شکل فیزیکی ، با هنجارها و رفتارهایش شکل می گیرد. افراد نه تنها از روی شناسنامه بلکه از روی رفتارها و هنجارهایشان شناسایی می شوند.
شهر نیز دارای رفتار و هنجاراست و شهر به هنجار شهری است که افراد آن احساس ایمنی کنند و ساکنان آن از طریق مکان ها و فضا ها به آن جذب شوند. محله های شهری باید فضایی داشته باشد که بتواند هویت خود را به شهروند و شهروند هویت خود را به شهر و محله عرضه کند.
کلید واژه ها
مهاجر فرستی: منظور مناطق جغرافیایی است که به دلیل کمبود امکانات،منابع غذایی،افزایش جمعیت و مانند آن موجب می شوند که تعدادی از افراد آن سرزمین (مکان جغرافیایی) ترک کنند.
مهاجر پذیری:نقطه عکس مهاجر فرستی و به معنای اسکان افراد از مناطق دیگر می باشد.
هویت محلی: از دیدگاه مردم شناسی به معنای احساس تعلق و وابستگی روحی و مادی به یک محدوده ی جغرافیایی همراه با احساس و رضایت مندی و مباهات به آن منطقه می باشد.
توازن جمعیتی: عبارتست از تعداد جمعیت در گروههای اجتماعی که متناسب با ساختار قبلی آن نباشد. و یا با منحنی نرمال قابل توصیف نیست.
پژوهشگر
مریم رستمی – کارشناس ارشد علوم اجتماعی
