به گزارش رمز فردا ،این صدای ماندگار دوبله  درباره اینکه ویروس کرونا محدودیت هایی را در حوزه دوبله ایجاد کرده و باعث شده است تا گویندگان برای حفظ سلامت خود به شکل انفرادی در اتاق های ضبط حاضر شوند، اظهار کرد: متاسفانه وضعیت دوبله قبل از کرونا هم تغییر نکرده بود و ضعف هایی داشته و دارد که در حال حاضر با وجود کرونا دشواری های بیشتری را برایمان ایجاد کرده است. یکی از مهم ترین آنها نبود تعامل در صداست. منِ دوبلور باید صدای همکارم را بشنوم تا بتوانم حرف بزنم و احساسم را درست بیان کنم؛ بنابراین در چنین شرایطی نمی توان توقع زیادی از دوبله داشت.

وی ادامه داد: وقتی این روزها گوینده ها به شکل جدا جدا صحبت می کنند و هیچ بده بستانی میان آنها شکل نمی گیرد، برای ما با سابقه ها هم احتمال بروز هر اشتباه و سهل انگاری وجود دارد، وای به حال گویندگانی که سابقه کارشان کم است. از طرفی دیگر در چنین شرایطی کار برای مدیران دوبلاژ دشوارتر شده است؛ چراکه باید برای یک کار، چند روز زمان بگذارند. متاسفانه ویروس کرونا از هواپیما گرفته تا ما انسان ها و همه چیز را زمین گیر کرده است.

مدقالچی همچنین در پاسخ به اینکه دوبله با تمام دشواری های کرونا، نسبتا توانسته خودش را حفظ کند و کمتر آسیب ببیند، نظرش را اینگونه بیان کرد: انصافا همکاران ما در این حوزه خوب کار می کنند، ولی برخی هم واقعا بی سواد هستند و از ناکجا آباد آمده اند و گویندگی می کنند. متاسفانه برخی از همین گویندگان حتی اسم خودشان را هم بلد نیستند، بنویسند اما می آیند و کار می کنند و باید هم راه داده شوند؛ وگرنه راه های دیگر را می بندند.

این مدیر دوبلاژ سپس به لزوم بهره مندی از تجربه کافی در حوزه مدیریت دوبلاژ اشاره کرد و درباره افرادی که عضو انجمن دوبله با مدیریت جدید می شوند، تصریح کرد: به نظرم خیلی از گویندگانی که به عنوان مثال عضو هیات فنی انجمن دوبله شده اند، آنقدر که باید تجربه کافی در پذیرفتن این مسئولیت را ندارند. من نمی دانم کمیته فنی ـ به غیر از ناصر ممدوح و محمود قنبری عزیز که من قبولشان دارم ـ گویندگان ناشی را برای کار نزد کدام مدیران دوبلاژ می فرستند تا کار یاد بگیرند؟ اگر به این سوال من پاسخ بدهند، ممنون می شوم. خیلی از همکاران ما هنوز به مرحله ای نرسیده اند که عضو کمیته فنی شوند. به نظر من به غیر از آقایان ناصر ممدوح و محمود قنبری، بقیه مردود هستند. من همکارانم را دوست دارم ولی به لحاظ حرفه ای آنها را قضاوت می کنم. امیدوارم در هر صورت در انجمن جدید، اتفاقات خوبی برای دوبله بیفتد ولی من اصلا نه انجمن را دنبال می کنم و نه شرکت می کنم، رای هم نمی دهم و فقط راه خودم را می روم.

او سپس درباره افزایش دوباره سریال های اروپایی و امریکایی در تلویزیون در حالی که پیش تر اغلب شاهد خرید و پخش سریال های کره ای و چینی در قاب تلویزیون بودیم، در پاسخ به اینکه آیا این روند به ارتقای کیفی دوبله کمکی می کند؟ خاطرنشان کرد: به نظرم کارها خیلی در بحث کیفی دوبله تاثیر دارند. اصلا چین و کره توانایی ساختن فیلم و سریال ندارند. متاسفانه باعث گشایش اینگونه سریال ها در تلویزیون خود من بودم. چند سال پیش سریال چینی «افسانه شجاعان» را دوبله کردم و بعد از آن دیگر اینگونه کارها سرازیر شدند و ادامه پیدا کردند. من خودم را مقصر می دانم.

این دوبلور باتجربه در بخشی دیگری از گفته هایش در پاسخ به اینکه آیا در این سال ها واحد دوبلاژ توانسته تاحدودی برای نسل طلایی دوبله، جایگزینی معرفی کند؟ گفت: نمی دانم پاسخ شلاقی به این پرسش بدهم یا خیر؛ در حال حاضر که شرایط کرونایی حاکم است از گویندگان تست گرفته نمی شود ولی دو سال گذشته که این اتفاق در سازمان صداوسیما افتاد از میان دو هزار نفر، فکر می کنم ۱۸ نفر را برای گویندگی واحد دوبلاژ انتخاب کردند که از نیروهای جوان بودند و متاسفانه از میان این تعداد چند نفرشان شب خوابیدند و استغرالله صبح که بیدار شدند ادعای پیغمبری کردند! یعنی درواقع رویشان زیاد شد ولی عده ای از همان نیروهای جوان هم در حال حاضر مشغول به کار هستند و بسیار مودب، باسواد و بااستعداد هستند؛ حالا باید دید با حضورشان چه اتفاقی در دوبله خواهد افتاد.

مدقالچی در عین حال تاکید کرد: گویندگان جوان باید با مدیران دوبلاژ کاربلدی همچون محمود قنبری، زهره شکوفنده و … کار کنند نه اینکه با کسانی کار کنند که من تا به حال در زندگی ام به آنها کار نداده ام چون از نظر من کاربلد نیستند. به نظرم پایه و اساس هرکاری در دوبله، مدیر دوبلاژ خوب است، ولی وقتی نیست گویندگان از چه کسی یاد بگیرند؟ متاسفانه شنیده ام برخی از همین مدیران دوبلاژ به گویندگانشان می گویند رل هایتان را ندید، بخوانید و بروید! ما در دوبله صداهای درخشان زیاد داریم اما نه به درخشانی صدای زنده یادان ژاله کاظمی، مهین کسمایی و … بلکه صداهای خوبمان در حد روز هستند.

او در سخنانش تاکید کرد: من جوانان را با وعده های نا به جا فریب نمی دهم، هرکدام شان به درد دوبله بخورند و استعداد داشته باشند، پشتیبانی می کنم و با آنها کار هم می کنم ولی آنهایی هم که شایسته این حرفه نباشند خیلی رک نظرم را می گویم. شاید در ابتدا به من فحش هم بدهند اما بعدها متوجه می شوند چه خدمتی به آنها کردم.

مدقالچی سپس در پاسخ به اینکه چه راهکاری دارید تا حرفه دوبله آسیب جدی نبیند؟ گفت: ان شاءالله که آسیب ببیند تا شاید خیالشان راحت شود. من واقعیت ها را می گویم. متاسفانه هرچه قطعه هنرمندان وسعت بیشتری پیدا کند و تعداد بیشتری را در آنجا خاک کنند، خیالشان راحت تر می شود. به نظر من امید در کلام است، وقتی یک سلسله مراتب اشتباه است، پس چه امیدی می توان داشت؟!

این مدیر دوبلاژ همچنین نسبت به وضعیت این روزهای تلویزیون انتقاد کرد و گفت: باید تلویزیون و رسانه را در ایران فراموش کرد؛ چراکه رسانه مرده است. به عنوان مثال تلویزیون از عید تا به حال فقط یک بار به گویندگانش پول داده است و گویا اصلا به فکر اجاره خانه های آنها و هزینه زندگی شان نیست. من خودم مشکلی به لحاظ مالی ندارم چون اصلا کار نمی کنم و گاهی فقط در برخی آثار مستند و فیلم های سینمایی گویندگی می کنم و احتیاجی هم ندارم. وقتی اجاره خانه گویندگان چندین ماه عقب بیفتد و از سازمان طلبکار باشند، با چه انگیزه ای سر کار حاضر شوند؟

مدقالچی در پایان درباره فعالیت این روزهایش در عرصه دوبله اعلام کرد: من سالهاست دوبله تدریس می کنم و الان هم مشغول تدریس هستم. در شرایط این روزهای کرونا هم در فضای ۱۲۰ متری با رعایت پروتکل های بهداشتی و تست اکسیژن خون و تب سنجی، شرکت کنندگان با فاصله یک و نیم متری از یکدیگر در کلاس حاضر می شوند.

نصرالله مدقالچی از صداپیشگان برجسته دوبله است که تاکنون در آثاری چون «عیسی مسیح» به جای راوی، «محمد رسول الله» در نقش ابوسفیان، «بینوایان» به جای ژان والژان، «فرار بزرگ» در نقش دنی، «رابین هود» به جای شخصیت پرنس جان، «گربه های اشرافی» به جای اومالی، «هیچکاک» در نقش آلفرد هیچکاک و خیلی آثار مطرح روز دنیا صداپیشگی کرده است.