حرکت جهانی به سمت انرژی پاک را از یاد نبریم

مسلماً گرفتن حق هسته ای ما براساس حقوقی که در سازمان بین المللی انرژی اتمی به عنوان یک عضو داریم، یک اصل غیر قابل انکار است. نزدیک به دو دهه است که بر سرمسئله هسته ای چالش های سیاسی و فشارهای اقتصادی شدیدی را تجربه کرده ایم تا بتوانیم از حقوق خود دفاع کنیم.
گرفتن حق هسته ای ایران موضوعی نیست که بتوان چیزی را با آن جایگزین کرد و یا مورد معامله قرار داد. چرا که این حق در اختیار جمهوری اسلامی ایران است و هر زمان که به خواهد بر اساس مقررات موجود از آن استفاده خواهد کرد.
اما مسئله  مورد بحث ما حرکت در مسیری است که امروز دنیا در پیش گرفته و آن چیزی نیست جز استفاده از انرژی های پاک. در همین راستا طی چند وقت اخیر شاهد تعطیلی و برچیده شدن نیروگاه های هسته ای در سراسر اروپا هستیم.به طوری که آلمان اخیراً ۶ نیروگاه هسته ای خود را از رده خارج کرد تا وابستگی این کشور به انرژی هسته ای به حداقل برسد. البته این نکته شایان ذکر است که تاکنون نیز تنها ۱۲ درصد از برق تولیدی در سال ۲۰۲۱ این کشور توسط نیروگاه های هسته ای تولید می شد و ۴۱درصد آن را انرژی های تجدیدپذیر، کمتر از ۲۸ درصد توسط ذغال سنگ و ۱۵ درصد از انرژی این کشور توسط گاز تأمین می شد.
اما با این اوصاف آلمان میلیاردها دلار در نظر گرفته است تا  نیروگاه های خود را ظرف چند سال آینده تعطیل و به سمت انرژی های پاک و تجدیدپذیر حرکت کند. انرژی هایی که سرمنشا آن را آب و باد و نورخورشید تامین می کند.
بازگردیم به کشورخودمان؛ توقعی نیست که بخواهیم همچون آلمان حرکت کنیم،اما باید این نکته را به خود گوشزد کنیم که کشورما یکی از بهترین گزینه ها در عرصه سرمایه گذاری  و تولید انرژی های پاک می باشد. براساس مطالعات صورت گرفته در حوزه انرژی درصورت استفاده از توان انرژی خورشیدی در برخی مناطق کویری ایران،می توان با میزان انرژی تولیدی سه برابر میزان انرژی تولیدی توسط نیروگاه های فعلی را تولید کرد و علاوه بر تأمین نیازهای داخلی، بزرگترین صادرکننده برق در منطقه باشیم.
باید بپذیریم که انرژی های فسیلی رو به پایان هستند و دیگر توجیه اقتصادی و فنی در بحث تکنولوژی ندارند، که اگر داشتند کشورهای پیشرفته دنیا به سمت استفاده از انرژی باد و آب و خورشید حرکت نمی کردند.
همانطور که در ابتدای بحث گفته شد استفاده از تکنولوِژی هسته ای و بومی سازی دانش آن حق مسلم ایران است و باید برآن اصرار داشت. اما باید در چشم اندازی استراتژیک به این مسئله بپردازیم که اگر فردا روزی نفت و گاز ما به پایان رسید(که زیاد هم دور نیست) چه برنامه ای برای جایگزین کردن انرژی داریم. آیا قرار است ما نیز تبدیل به وارد کننده انرژی شویم. آیا صرف راه اندازی یک یا دو نیروگاه هسته ای قادر به تامین نیازهای داخلی خود در بحث انرژی هستیم ؟