تهران؛ وضعیت قرمز کرونایی، وضعیت نارنجی کم‌آبی

وضعیت آب، نه فقط در تهران، که در اغلب نقاط کشور، بحرانی است و تنش‌های آبی کم‌کم پدیدار شده‌اند. البته تنش‌های آبی به‌وقوع پیوسته بیشتر در عرصه حقآبه و کشاورزی است. اما بحران نارنجی کم‎آبی تهران، و برخی استان‌های محروم مانند سیستان‌وبلوچستان، در مورد آب شُرب است.
مدیرعامل آب‌وفاضلاب استان تهران چندی پیش اعلام کرد:«استان تهران در وضعیت نارنجی یعنی هشدار کم‌آبی قرار گرفته.امسال میزان بارندگی نسبت به ۵۰ سال گذشته بسیاربد است.» خشکسالی، مشکل چندین ساله کشور بوده و مشکل تازه‌ای نیست؛ مشکلی که طبعا و حتما می‌شد با مدیریت و استفاده از روش‌های نوین، سروسامانی به آن داد و از تبدیل‌شدن آن به بحران جلوگیری کرد؛ اما در کشور ما طبق روال تا بحران کاملا چهره خود را نشان ندهد، برخی به فکر چاره‌جویی نمی‌افتند. در واقع «پیشگیری» در عرصه مدیریتی کشور، هنوز آن‌چنان که بایدوشاید تعریف نشده است و تنها ستادهای «مقابله با بحران» در حال تشکیل و افزایش هستند؛ هزینه‌ای که این ستادها می‌برند، مسلما اگر صرف پیشگیری می‌شد امروز با بسیاری از معضلات مواجه نبودیم؛ معضل کم و بی‎آبی نیز از جمله این بحران‎هاست که به زودی شاهد تشکیل ستاد مقابله با آن خواهیم بود.
کم و بی‌آبی موجب شده، وزارت نیرو برای مشترکان پر و بدمصرف جرایمی را لحاظ کند، که به نظر می‎رسد راهکار چندان کارآمدی نباشد، چرا که هوای تهران بسیار گرم است و اغلب مردم به استفاده از وسایل سرمایشی که هم آب و هم برق مصرف می‌کنند، روی آورده‌اند و گریز و گزیری از این مسئله ندارند. ضمن این‌که وضعیت قرمز کرونایی، خواسته و ناخواسته بسیاری از مردم را وادار به شست‌وشوهای مکرر در طول روز می‌کند و همین امر نیز موجب افزایش مصرف آب شده است و می‌شود. اما نکته جالب توجه افزایش قیمت آب بسته‌بندی-مشهور به «آب معدنی»- است، که خود مشکلی بر مشکلات موجود افزوده است؛ در این رابطه  دبیر اجرایی انجمن تولید‌کنندگان آب‌های معدنی و آشامیدنی ایران گفته:«در شرایطی هستیم که کارد به استخوان رسیده، تاب‌آوری بعضی از اعضای انجمن تمام‌شده و ناگزیر به افزایش قیمت روی آوردند.»
وی شکایت می‌کند که:«کرونا به‌شدت به این صنعت آسیب زد و بازار احجام یک‌نفره را که نیمی از ظرفیت تولید این صنعت است، به کلی نابود کرد چون گردشگری نابود شد، تفریحات، فست‌فودها، سینماها و تمام بازار مصرف حجم‌های یک نفره را از بین برد.» بنابراین بازهم هزینه تمام این مشکلات باید از جیب مردم پرداخت شود، مردمی که فعلا در مورد آنان محاسبه «تاب‎آوری» انجام نمی‌شود!

* آذر فخری