حضور رئیس جمهور در جمع متقاضیان دارو و اطلاع از گلایه های آنها امر پسندیده ای بود که مدت ها از دیدن چنین صحنه هایی محروم بودیم. اما آنچه بیش از این حضور میدانی تاثیر دارد، تغییر شرایط و بهبود کیفیت خدمت رسانی و کاهش هزینه های تحمیلی بر مردم است. امروز گسترش بیماری و جهش ساختار ویروس باعث سخت شدن درمان و افزایش تأمین هزینه داروهایی است که می تواند بر درمان کرونا تاثیر داشته باشد.
قرص و سرم و آمپول هایی که قیمت برخی از آنها میلیونی است و اگر در هر خانواده تنها یک نفر دچار این بیماری شود حداقل باید بین ۵ تا ۱۰ میلیون تومان به جز هزینه های بیمارستان برای آنها خرج خواهد داشت. اما تجربه نشان داده که ابتلای یکی از اعضا موجب سرایت به دیگر اعضای خانواده نیز می شود و هزینه های درمان برای آنها دو یا چند برابر خواهد شد. حال خانواده ای که با یک حقوق کارمندی یا کارگری اداره می شود چه طور باید این هزینه ها را تأمین کند. کارگری که با ابتلا به کرونا کار و درآمد خود را ازدست می دهد چطور می تواند هزینه های دارویی را تأمین کند؟!
این از هزینه درمان؛ اما زندگی در شرایط عادی هم هزینه های بسیار سنگینی را بر مردم تحمیل کرده است. تا پیش از این مسئولان می گفتند باید خدا را شکر کرد که در فروشگاه ها جنس هست و کمبودی نداریم، اما باید امروز به آنها و مسئولان کنونی یادآور شد که گرانی قیمت کالاها باعث شده تا مردم اصلا نتوانند خرید کنند!
مصرف گوشت و مرغ در بین مردم به نصف کاهش یافته و کاهش شدید تقاضا باعث برهم خوردن چرخه تولید و توزیع شده است. تا پیش از این هرگاه تقاضا کاهش می یافت قیمت ها سرشکن می شد، اما امروز می بینیم علیرغم کاهش مصرف از سوی جامعه، روند افزایش قیمت ها همچنان صعودی است.
انتظار از مسئولان جدید این است که علاوه بر لمس مشکلات مردم، چاره ای هم برای گرفتاری و حل این مشکلات بیندیشند. اینکه دارو گران و کمیاب باشد و از سوی دیگر اخبار مربوط به انقضای اقلام دارویی در گمرک به گوش برسد و گوشت و مرغ و لبنیات روزانه گران شود و خبر از دلالی نهاده های دامی در بازار سیاه منتشر شود، نشان از سوء مدیریت ها در امور جاری کشور دارد. انتظار وجود دارد که جدای مطرح کردن مشکلات و ناکارآمدی های شکل گرفته و تشریح آن برای مردم، اقدامی برای رفع آنها بکنند.
منبع : آفرینش