شرط داشتن رابطه منافع و احترام متقابل است

برخی کارشناسان حوزه جهان شناختی معتقدند”دیپلماسی” شگفت انگیزترین دستاورد بشر در عصر حاضر می باشد که با اتکای به آن بحرانی ترین شرایط درحوزه های مختلف و امورات بشری قابل تغییر است.
ایران نیز به واسطه جایگاه جغرافیایی و پتانسیل های طبیعی،اقتصادی،سیاسی و اجتماعی، از قدرت دیپلماسی بالایی برخوردار است و روابط گسترده ای با کشورهای منطقه و جهان داشته و دارد. یکی از روابط دیرینه و تاریخی ما عربستان بوده که البته همواره به سبب وزن و جایگاه دو کشور در منطقه تنش هایی میان روابطشان قرار داشته است.
درعصر حاضر و در مقطعی این تنش ها به اوج خود رسید و روابط دو کشور سردترین دوران خود را تجربه کرد. با اطلاع از دیپلماسی سلامت کشورمان،باید اذعان داشت که دولت سعودی بعد از فوت
ملک عبدالله رویه ای ناصواب به خود گرفت و کارشکنی های سنتی و پنهان خود را به شکل علنی و هم راستا با آمریکا و رژیم صهیونیستی، عیان ساخت.
اما تنها یک اشتباه استراتژیک ما در داخل و برمبنای رفتارهای سلیقه ای و خودسرانه گروهی از افراد، باعث شد تا دولت سعودی بهانه کافی برای قطع روابط و درپیش گرفتن سیاست های ایران ستیزی
در سطح جهانی را بدست آورد.
شکی در سیاست های خصمانه دولت سعودی نیست،اما آتش زدن سفارت و کنسولگری آنها، ایران را مقصر ماجرا معرفی کرده است. لذا ابتدا باید دید که آیا نیت واقعی برای بهبود روابط وجود دارد یا خیر. اگر چنین است ما باید با نگاهی منطقی و متعادل به سمت دیپلماسی سازنده برویم و اگر بخواهیم گامی درجهت بهبود روابط برداریم نباید برای آنها شرط و شروط بگذاریم!
اخیراً درکمیسیون امنیت ملی مجلس ازسرگیری روابط با عربستان مشروط به این شده است که ” عربستان سرعقل بیاید و نیابت آمریکا را تحویل دهد و عربستانی‌ها باید اینقدر شعور سیاسی داشته باشند که به آینده نگاه کنند.”
این سبک از سرگیری روابط نمی توان مبنا و مفهوم دیپلماتیک داشته باشد، چرا که نگرشی شرطی و امری به رابطه دارد و قطعاً طرف مقابل این مسئله را نمی پذیرد و حتی آن را بی احترامی به خود تلقی خواهد کرد و برشدت تیرگی روابط افزوده خواهد شد.
کمااینکه این گونه موضع گیری ها از سوی مسئولان و نمایندگان و مقامات رسمی کشورمان، موجب نوعی انزوای خودساخته خواهد شد و این بهانه را به دست دشمنان می دهد که ایران را کشوری با
سیاست های افراطی و یکجانبه گرا معرفی کنند. اگر قرار به از بین بردن شکاف های دیپلماتیک در منطقه است باید به این درک برسیم که هیچ رابطه دوجانبه و مذاکره و تفاهم نامه ای تنها با تحقق خواست و منافع یکی از طرفین حاصل نخواهد شد و باید در بهبود روابط مسائلی جذاب را برای جلب توجه طرف مقابل مطرح کرد تا از سرگیری این رابطه معنا و مفهوم عقلانی داشته باشد.

منبع : آفرینش