نگرش منفی نسبت به طلاق در حال کاهش است. همچنین نگرش زنان در مجموع و در مقایسه با مردان نسبت به طلاق مثبتتر است و درک چرایی این نگاه ضروری است.
بیشترین نوع، طلاق توافقی (۵۵%) و سپس طلاق به درخواست زن (۳۴%) بوده است. طلاقهای رجعی که به درخواست مرد است فقط ۷ درصد بوده است. این امر نشاندهنده ناخرسندی بیشتر زنان از وضعیت ازدواج آنان است.
نکته بسیار مهم و اساسی این پیمایش در آخرین پرسشهای مربوط به طلاق است. از کسانی که تجربه طلاق داشتهاند پرسیده شده که تحول کیفیت زندگی خود پس از طلاق را با پیش از آن در ۱۰ مورد ارزیابی کنند. بدون استثنا در همه موارد تعداد کسانی که اظهار داشتهاند این موارد بهتر شده به کسانی که گفتهاند بدتر شده بسیار بیشتر است. در روابط اجتماعی ۵ برابر بهتر شده است. این نسبت برای زنان حدود ۱۰ برابر بهتر شده است. تقریبا در همه موارد زنان ارزیابی بهتری از مردان درباره وضعیت پس از طلاق خود ابراز کردهاند و این نشاندهنده ارزیابی درستتر زنان از اقدام به طلاق است.
پرسش پایانی درباره رضایت کلی از وضع فعلی پس از طلاق در مقایسه با پیش از طلاق است که ۸۳ درصد ابراز رضایت و ۱۷ درصد ابراز عدم رضایت کردهاند. ولی این دو رقم برای زنان ۸۹ و ۱۱ درصد است در حالی که برای مردان ۷۵ و ۲۵ درصد است. در مجموع اکثریت قاطع زنان و مردان ابراز رضایت بیشتری از وضعیت پس از طلاق داشتهاند ولی زنان رضایت بیشتری از مردان ابراز داشتهاند.
🔗۵۷ درصد افرادی که تجربه طلاق داشتهاند، دوباره ازدواج کردهاند که این رقم برای مردان ۶۸ درصد و برای زنان طلاقگرفته فقط ۴۸ درصد است. ظاهرا امید زنان به داشتن یک زندگی موفق پس از گرفتن طلاق کمتر از مردان است یا زندگی فردی را مطلوبتر از ازدواج دوباره ارزیابی میکنند. در مجموع طلاق در ایران نشاندهنده کوشش زنان برای خلاص شدن از وضعیت نابرابر و تبعیضآمیز آنان در خانواده است…
✍️عباس عبدی