در کنار مشکلاتی چون جنگلخواری و جنگلتراشی-چه برای کشاورزی و ساختوساز و چه برای چرای دامها- جنگلهای کشور با دو مشکل دیگرهم مواجهاند؛ نخست آتشسوزیهای سهوی و عمدی و دوم مسئله عجیب موقوفیبودن بخشهایی از جنگل وبرای مثال آقمشهد در مازندران!است که این مورد اخیر طی چند روزگذشته وبه گفته مدیرکل منابع طبیعی مازندران رفع وقف و ۵ هکتار ازجنگل آقمشهد به عرصه ملی کشور بازگردانده شد. عرصههای طبیعی کشور، در همهجای جهان، جزو منابع ملی محسوب شده و به تمام شهروندان یک کشور تعلق دارد؛ پرسش بسیاری از مردم و برخی مسئولان زیستمحیطی این است که چگونه جنگلهایی که متعلق به همه مردم است وقف شخصی خاص شده و آیا این امکان وجود دارد که اراضی ملی در تصرف شخص خاصی باشد؟ مدیرکل دفترحقوقی سازمان امورجنگلها معتقد است هم به لحاظ منابع قانونی و هم به لحاظ فقهی، وقفیت این اراضی قابل قبول نیست. اما با این وجود هنوز بخشی از عرصههای ملی مانند جنگلها و حتی بخشی از کوه دماوند! تحت وقف اشخاص قرار دارد که امید است مانند جنگل آقمشهد، رفع وقف شوند؛ چراکه گاهی وقفیبودن این عرصهها، موجب سوءاستفاده و از بین بردن طبیعت و لاجرم قطع زنجیره اکوسیستم میشود.معضل دوم و بسیار مهم دیگر،وقوع آتشسوزیهای مکرر در جنگلهاست؛ اگرچه اعلام شده ۹۵ درصد آتشسوزیها عامل انسانی دارد، اما آنچه موجب نگرانی فعالان محیط زیست شده، نبود تجهیزات مدرن برای مهار آتش در استانهایی است که پوشش جنگلی وسیع دارند؛ این مشکل موجب میشود عملیات اطفای حریق به کندی انجام گیرد. سازمان جنگلها اعلام کرده آتشسوزی جنگلها در ۱۳ سال اخیر، نزدیک به ۱۷هزار میلیارد ریال خسارت مالی به کشور وارد آورده است.طی هفته گذشته نیز بیش از ۱۰۰ هکتار از جنگلهای میانکاله در یک آتشسوزی چهارروزه از بین رفت. ازابتدای سال جاری در جنگلهای میانکاله ۱۲بار آتشسوزی رخ داده و بیش از ۱۲۸ هکتار از اراضی آن تخریب شده.به گفته رئیس اداره کل محیط زیست شهرستان بهشهر، در آتشسوزی اخیر ۷۰ درصد از گونه گیاهی «سازیل» و ۳۰ درصد از گونه گیاهی «انار وحشی» طعمه حریق شدند، از بینرفتن پوشش گیاهی و جانوری تنها بخشی از خسارتهای وارد شده به جنگلهاست، زیرا این رخدادهای دردناک، تبعات جانبی و مهمی مانند سیل و از بینرفتن پوشش خاکرا هم در پی دارد.
منبع ؛ افرینش
این مطالب را نیز ببینید!
رای برای تغییر یک سرنوشت مبهم
زمان بسیار کمی تا انتخابات مانده است و من ناامیدتر و دلگیر تر از همیشه …