چندین وعده و هشدار؛ به جای جریمه کردن، پاداش بدهید!

چند روزیست هم هشدارهایی در رابطه با شیوع وسیع و خطرناک کرونادلتا می‌شنویم و هم وعده‌هایی در مورد آغاز واکسیناسیون عمومی پرقدرت؛ وزیر بهداشت اعلام کرده واکسیناسیون عمومی کرونا با قدرت ازشنبه شروع می‌شود. امید که این شنبه یک شنبه کاملا استثنایی باشد.
اما آنچه در حال وقوع و قابل لمس است، فراتر از وعده وهشدار است؛رئیس بخش عفونی یکی از بیمارستانهای کشور می‌گوید، چرا کشورهای دیگر با چنین چالش‌هایی درگیر نمی‌شوند؟ بله در برخی کشورها یک موج سنگین کرونا به‌وجود آمد، اما از اشتباهات‌شان درس گرفتند و کنترل کردند. چرا ترکیه توانسته ۵۰درصد جمعیتش را واکسینه کند اما ما نتوانستیم؟» جواب این «چرا» دقیقا مدیریت با تحلیل غلطِ داده‌های موجود است؛ واقعیت دردناک، همان ماجرای عدم کنترل و نظارت شدید است، همان تعطیلی است که کشور ما نمی‌تواند با توجه به اقتصادش، تن به آن بدهد و اوضاع به همین شکل ادامه خواهد یافت؛ تا زمانی‌که مدیریت درست و درس‌گرفتن از اشتباهات و تصمیم جدی بر کنترل و نظارت نباشد، همچنان با موج‌های کرونا درگیر خواهیم
شد.
اما تحت چنین شرایطی، در حالی‌که وزیر بهداشت از مردم شکایت و گله می‌کند-در شرایطی که وعده‌های وزارت بهداشت از شنبه‌ای به شنبه دیگر و از ماهی به ماه دیگرموکول می‌شود- هنوز کنترلی که انتظار می‌رود وجود ندارد؛ مردم به ترددها و سفرهای خود ادامه می‌دهند؛ پس از ۱۶ ماه، چه انتظاری از مردمی می‌توان داشت که کرونا امان‌شان را بریده، کارشان را از دست‌شان درآورده، زندگی‌شان را با ابتلاها و مرگ‌ومیرها، به تعلیق انداخته؟ طبیعی است اگر این مردم، با این همه مقاومت و صبوری، خود را با مردم دیگر کشورهای حتی همسایه مقایسه کنند؛ این مردم بی‌برقی و کم‌آبی و گرما را در کنارپیک‌های مکرر کرونا متحمل شده‌اند و حالا به «فضا» نیاز دارند، فضایی که می‌بایست با واکسیناسیون سریع و رسیدن به یک ایمنی نسبی جمعی چندین ماه پیش محقق می‌شد.
همه این‌ها به کنار؛ بگذارید این‌بار در مورد فرق جریمه و متهم‌کردن با تشویق و پاداش فکرکنیم و از راه تشویق و پاداش وارد گفتمان با مردمی بشویم که خسته و کلافه‌اند؛ چراکه آزموده‌ایم جریمه و متهم‌کردن، هیچ فایده‌ای نداشته، درس بگیریم و به مردم برای صبوری و در خانه‌مانی و تحمل این شرایط پاداش بدهیم.

منبع آفرینش