این بار در افغانستان جا نمانیم

ایران به عنوان همسایه اصلی افغانستان به لحاظ قرابت فرهنگی و مأمن پناهجویان افغان که طی چند دهه اخیر از آسیب های جنگ و ناامنی به کشور ما مهاجرت کرده اند، باید بیشترین تاثیر و نقش را در تحولات  فعلی و آتی افغانستان داشته باشد. چرا که هزینه های بسیار سنگینی از بابت حضور پناهجویان و مسائل امنیتی برای کشورمان طی این چند دهه به وجود آمده است که نمی توان به سادگی از کنار گذشت و نظاره گر بازی کشورهای همسایه و دیگر ابرقدرت ها  بود.
درحالی که شاهد خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان هستیم اما از همین حالا کشورهایی همچون ترکیه و عربستان به صورت علنی پا به میدان تحولات گذاشته اند و علیرغم میل ملت افغانستان و حتی نیروهای طالبان خود را در بازی شرکت داده و می خواهند نقش بازی کنند.
دولت ترکیه با عجله تمام به بهانه حضورش در ناتو و با چراغ سبز آمریکا علناً خود را دخالت داده و قرار است مدیریت و امنیت فرودگاه بین المللی کابل را بدست بگیرد و زمزمه هایی برای حضور در
پایگاه های دفاعی افغانستان داشته است.
ترکیه ای که هیچ ربط و دخلی به تحولات افغانستان به لحاظ فرهنگی و قومیتی ندارد و صرفاً درصدد خودنمایی و بازی گردانی در منطقه است. یا دولت سعودی درقالب تأمین کمک های انسان دوستانه درصدد حضور در افغانستان و گسترش نفوذ خود در میان جریان های سیاسی و نظامی در این کشوراست.
این را باید به وضوح و بی پرده اذعان داشت که اگر این بار نیز بخواهیم همچون برخی تحولات مشابه در منطقه منفعل عمل کنیم، آسیب جدی بر امنیت و منافع ملی کشور در کوتاه مدت و بلند مدت وارد خواهد شد. درهمین رابطه بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که روز گذشته سران ترکیه و اسرائیل پس مدت ها ارتباط علنی خود را از سر گرفتند. اردوغان در تماس تلفنی با نخست وزیر جدید
رژیم صهیونیستی بیان داشته است که “روابط ترکیه و اسرائیل ضامن امنیت خاورمیانه است” .
شاید درنگاه اول این مسئله خط و ربطی به افغانستان نداشته باشد،اما حضورترکیه در افغانستان و عادی سازی روابطش با اسرائیل،همچون تکه های پازلی هستند که می تواند امنیت استراتژیک ایران را به خطر بیندازد. حال اگر به این زنجیره دولت سعودی و دیگر کشورهای عربی را نیز اضافه کنید و آمریکا را نیز به عنوان پشتیبان اصلی آنها وارد نقشه بازی کنیم، می بینیم که ترکیب خطرناکی می تواند در مرزهای شرقی کشورمان شکل بگیرد و منافع ملی و امنیت استراتژیک کشورمان را تهدید کند.
لذا موکداً مسئولان کشور را به این نکته ارجاع می دهیم که نکند سکوت و انفعال ما در تحولات اخیر افغانستان و یا زمان بر شدن تحویل وظایف و دست به دست شدن قدرت میان دولت دوازدهم و سیزدهم، ایران را از سیر تحولات عقب نگاه دارد و زمانی وارد معرکه شویم که کار از کار گذشته و میدان بازی پر شده باشد.