دلتنگی که عارض میشد، «نوشتن» دوا بود. کاغذها درد هجران را در سینه میفشردند و رهسپار مسافتها میشدند تا مویه مجنونها را به گوش لیلیشان برسانند. بسیار عاشقان مهجور، معشوقان چشمانتظار، مادران بیتاب، پدران غمگین، سربازان خسته، مهاجران دردمند، دبیران و والیان محتسبمنش بر کاغذی قلم میزدند و مینگاشتند تا برسد به مقصدی که یک نفر آن را بخواند. به گزارش رمز فردا ، «نامهنویسی» در تمام اعصار بوده است؛ هرجا که انسانی میزیسته، احساساتی مستولی میشده، احوالاتی اهمیت پیدا میکرده و انگشتانی را به تحریر وامیداشته است. سیاقِ ارسالِ نوشتار در هر دوره در مقایسه با دیگر دورهها دستخوش تغییرات …
مشاهده بیشتر »