گردشگری یک پدیده اجتماعی است که اساسا هر پدیده اجتماعی، خواه مثبت و مفید و یا منفی و مضر، برای بروز و ظهور خود در جامعه، نیاز به بستری مناسب و کافی دارد. رسانه ها قادرند با برنامه ریزی های دقیق و کنترل شده، اندیشه های مردم یک جامعه را شکل دهند و رفتار آنان را به صورت دلخواه سمت و سو بخشند و دیدگاه موردنظر خود را گسترش دهند. اما رسانه ها دیجیتالی با توجه به توانمندی هایی که دارند، نقش مهمی را در زمینه سازی برای گسترش یا رکود فعالیت های مربوط به این بخش را ایفا می کنند. گردشگری به عنوان صنعتی پردرآمد به دلیل گسترش تکنولوژی ارتباطات و تدوین قوانین کار و امنیت، در وضعیت کنونی جهان از چنان جایگاهی برخوردار گشته است که صرف نظر کردن از مزایای بیشمار آن کاری معقول نیست. کشورها به صورت فزاینده ای به این حقیقت پی برده اند که برای وضع اقتصادی خود باید ابتکار عمل به خرج دهند و در صدد یافتن راه های تازه ای برآیند. اگرچه در مناطق مختلف دنیا شرایط متفاوت است، ولی همواره صنعت گردشگری عاملی برای پیشرفت وضع اقتصادی بوده است. همچنین این صنعت می تواند موجب تغییرات اقتصادی اجتماعی شود.با توجّه به رشد و اهمیت اقتصادی گردشگری، می توان این صنعت را ابزاری مناسب برای توسعه ی اجتماعی و اقتصادی در مقصدها برشمرد. در واقع، رایج ترین دلیل توسعه گردشگری به خصوص در کشور های در حال توسعه نیز همین است.
با این حال کشورهای در حال توسعه که از امکانات سیستم های دیجیتالی به خوبی بهره مند هستند، برای توسعه گردشگری به عنوان یک کاتالیزور، اهمیت بیشتری قائل هستند. در این کشورها، گردشگری بخش مهمی از استراتژی های توسعه ی ملّی محسوب می شود. این در حالی است که فقدان شبکه اطلاعرسانی صحیح و به موقع، فقدان اطلاعات دقیق آماری را ازجمله مهمترین مسابل گردشگری کشورهای در حال توسعه دانست. رسانه های دیجیتالی با داشتن نقش هایی چون فرهنگ سازی، آموزش، اطلاع رسانی سریع و به موقع ایجاد مشارکت اجتماعی در توسعه این صنعت بسیار تعیین کننده خواهد بود. رسانه های جمعی امروزه به منبع غالب شکل گیری واقعیت های اجتماعی در جوامع تبدیل شده اند و این ادعا که دنیای ما در محاصره واقعیت های رسانه ای قرار دارد، بی شک ادعایی گزاف نیست. تنها مکانی می تواند گردشگر جذب کند که شناخته شده بوده و گردشگران از وجود چنین مکانی، ویژگی های منحصر به فرد و جذابیت های خاص آن و نوع امکانات و تسهیلات موجود در آن اطلاع داشته و از آسودگی تامین نیازهای رفاهی در طول سفر در آن مکان اطمینان کافی داشته باشند. بدون تبلیغات و آگاهی دهی از طریق رسانه های جمعی جاذبه های توریستی هر چقدر هم جذاب و شایسته گردشگری باشد به علت عدم آگاهی به مسافران وگردشگران از وجود آن، در ان صنعت ناموفق و اقبال چندانی در این زمینه نخواهد داشت.
در مطالعه ای جذب گردشگر در کشور توسعه یافته مثل کره جنوبی در مقایسه با یک کشور در حال توسعه یافته مانند ایران که از جذابیت گردشگری خوبی با توجه به آثارهای تاریخی متنوع برخوردار است، انجام گرفت آزمون همبستگی پیرسون سطح معنیداری رابطه رسانه های دیجیتال و جذب گردشگر را ثابت کرد. اما اختلاف میانگین واریانس ها نشان داد جذب گردشگر و توسعه گردشگری علیرغم جذابیت و آثار تاریخی در ایران به مراتب کمتر از کره جنوبی است. که تنها دلیل آن برخورداری از امکانات رسانه های دیجیتالی در اثر سرعت بالای اینترنت و شبکه های گسترده رسانه های دیجیتالی است.
پس می توان چنین استنباط کرد، یکی از حیطه هایی که می توان با استفاده از آن به رشد و توسعه گردشگری کمک کرد شناساندن فرصت ها و پتانسیل گردشگری در کشور با استفاده از رسانه های جمعی بویژه رسانه دیجیتالی است که به طور بالقوه می تواند سبب جلب تعداد کثیری گردشگر چه داخلی و چه خارجی گردد.
نویسنده : محمد مهدی صباغیان