وقتی مفهوم «نظارت» و «سانسور» خلط می‌شود/ نمی‌دانیم مسئول کیست!

به گزارش رمز فردا ، محمدمهدی عسگرپور کارگردان و تهیه کننده شامگاه جمعه اول مرداد مهمان برنامه «پرانتز باز» رادیو نمایش بود و توضیحاتی را درباره نظارت بر سانسور ارایه کرد.

در ابتدای گفتگو نیما رئیسی مجری برنامه ضمن اشاره به فعالیت عسگرپور در حوزه مدیریتی و کارگردانی، نظر او را در رابطه با نظارت و سانسور جویا شد.

عسگرپور پاسخ داد: این بحث طولانی و دامنه دار است و در طول چند دهه گذشته خیلی راجع به آن صحبت شده‌است. اساساً قبل از انقلاب هم مشخصاً در محدوده سینما، کمی تئاتر و بقیه حوزه‌ها این بحث‌ها وجود داشت. اما در چند دهه گذشته بعضی از این مفاهیم یک مقدار با همدیگر مخلوط شده‌اند. یعنی بحث نظارت یک بحث و بحث سانسور یک چیز دیگر است که ما در حال حاضر این ۲ را مترادف هم گرفته‌ایم و اساساً مترادف هم شده‌اند.

نظارت دولت به نیابت از مردم

وی افزود: همه معتقد هستند و می‌دانند که نظارت در تمام کشورها روی محصولات فرهنگی، توسط دولت‌ها به نیابت از مردم صورت می‌گیرد اما این مفهوم ممکن است در هر کشوری به یک چیزی تبدیل شود. مثلاً در یک کشور نظارت تبدیل به شورایی می‌شود که درجه بندی سنی را انجام می‌دهد و در بعضی کشورها دامنه‌اش گسترده‌تر می‌شود به همین ترتیب یک سری باید و نباید دیگری شکل می‌گیرد و تبدیل به دفترچه و کتابچه می‌شود.

عسگرپور ادامه داد: مدل‌های مختلف در دنیا تجربه شده است؛ آن چیزی که من متوجه شدم این است که در کشورهایی که اساساً مسئولیت به عهده سرپرست یک مجموعه بوده که در روزنامه ما مدیر مسئول و سردبیر را می‌شناسیم و در سینما و تلویزیون هم تهیه‌کننده‌ها می‌توانند مسئول تلقی شوند؛ مادامی که این مسئولیت کامل به آن‌ها واگذار نشود انگار یک جریان دیگری باید به نیابت از آن‌ها بیایند و این کار را انجام دهند. انگار همه ما پذیرفتیم که این مسئولیت دیگر تقسیم و بخشی از آن در دولت تعریف شده، بخشی در نهادهای دیگر تعریف شده و بخشی هم توسط تهیه کننده است.

عسگرپور: شما اگر به تهیه کنندگان سینما بگویید که نظر شما درباره برداشته شدن پروانه ساخت از سینما چیست؟ می‌بینیم که در فضاهای مطبوعات همه موافق هستند و می‌گویند که باید برداشته شود اما من در عمل بارها با این موضوع مواجه شده‌ام که خیلی از همکاران ما در سینما با این موضوع مخالف هستند، البته دلیل هم دارندوی تأکید کرد: ما فعلاً از این ناحیه لطمه دیده‌ایم، یعنی شما اگر به تهیه کنندگان سینما بگویید که نظر شما درباره برداشته شدن پروانه ساخت از سینما چیست؟ می‌بینیم که در فضاهای مطبوعات همه موافق هستند و می‌گویند که باید برداشته شود اما من در عمل بارها با این موضوع مواجه شده‌ام که خیلی از همکاران ما در سینما با این موضوع مخالف هستند، البته دلیل هم دارند. می‌گویند که شما وقتی این لایه نظارتی را برمی‌دارید ما با یک چیزی مواجه می‌شویم که آمادگی آن را نداریم و زیرساخت آن وجود ندارد. یعنی برای مثال با قوه قضائیه مستقیم مواجه می‌شویم، بنابراین انگار ترجیح می‌دهند که دولت در اینجا در حداقل ۲ سطح یعنی پروانه ساخت و بعد هم در سکوی آخر یعنی پروانه نمایش حضور داشته باشد.

این تهیه‌کننده سینما ادامه داد: مسائل اینچنینی هم معمولاً در دولت‌ها با توجه به نوع مسئولیت بعضی از مدیران که ممکن است خوش سلیقه باشند یا بد سلیقه، شکل‌های مختلفی پیدا می‌کند. ما در همین سینما و در همین چند دهه گذشته دوره‌هایی را تجربه کردیم که مسئولان وقت دفترچه دادند و توصیه‌هایی را مشخص کردند که حتی پلان‌ها را چگونه بگیرید. حتی راجع به زاویه دوربین و لنز هم نظر دادند و ممیزی تا این حد جلو رفت که قطعاً به شکل جدی آسیب زننده بود البته از همه مهم‌تر مسئولیت‌ها سلب شد، یعنی الان اگر شما بگویید مدیر مسئول در سینما کیست، هیچکس نمی‌تواند پاسخ دهد.

وی افزود: من همیشه این را مطرح می‌کردم که ما اگر به عنوان یک شغل به موضوع سینما دقت کنیم، تهیه کننده و کارگردان مراتبی را طی و پروانه‌ای را دریافت می‌کند که صلاحیت کار دارد مثل پزشک جراحی که بخواهد جراحی کند. آیا جراح برای هر عمل جراحی باید مجوز بگیرد؟ یا یک مجوز دارد و می‌تواند که جراح باشد و اگر خطا کرد آن زمان به خطایش رسیدگی شود. درواقع شما برای ادامه فعالیت، مسئولیت را به این شکل متوجه آن شخص کرده‌اید اما در این شکلی که ما داریم زندگی می‌کنیم هر کسی می‌تواند مسئول هر چیزی باشد و فیلم اگر شکست هم بخورد طبیعتاً تهیه کننده این شکست را متوجه خودش نمی‌داند. متاسفانه ما با این وضعیت زندگی کردیم و مفهوم نظارت و سانسور هم در دل همدیگر رفته‌اند.

در ادامه فرانک آرتا یکی از کارشناسان «پرانتز باز» با اشاره به گستره فعالیت‌ها، پست‌های مدیریتی و دولتی عسگرپور در سینما، پرسشی را با این مضمون مطرح کرد که به عنوان دبیر جشنواره با فیلم‌های خارجی که در این جشنواره به نمایش درآمدند چه برخوردی داشتید و نگاه شما در این مورد چیست؟

کن، ونیز و برلین هم محدودیت‌هایی برای اکران دارند

عسگرپور گفت: در این دوره‌ای که بنده مسئولیت داشتم و حتی در چند دوره گذشته هم این اتفاق افتاده که باتوجه به مقتضیات کشور، ما بعضی از فیلم‌ها را اساساً نمی‌توانیم نمایش دهیم که البته راستش را بخواهید این مساله در کشورهای دیگر با شکل دیگری دارد اتفاق می‌افتد. یعنی برای مثال در جشنواره‌های برلین، کن و ونیز هم این‌طور نیست که هیچ نوع محدودیتی وجود نداشته باشد. در آنجا هم در بعضی از موضوعات سیاسی محدودیت وجود دارد، به خصوص جشنواره‌هایی که با وزارت خارجه‌های آن کشور ارتباط مستقیم دارند بیشتر این را باید مراعات کنند اما فیلم‌های آن‌ها یک ظاهری دارد که ما وقتی با آن‌ها رو به رو می‌شویم احساس می‌کنیم که هیچ محدودیتی وجود ندارد.

در جشنواره جهانی فجر، هم امسال و هم چند سال اخیر اگر فیلمی بود که می‌دانستیم آن فیلم می‌تواند قابل نمایش باشد اما یک نکاتی در موردش وجود دارد، با صاحب اثر وارد گفتگو می‌شدیم، به او توضیح می‌دادیم که ما یک یا دو پلان شما را نمی‌توانیم نمایش دهیم و حتی مشخصاً آن پلان‌ها را به آن‌ها می‌گفتیموی ادامه داد: در کشور ما به هر حال این وضعیت وجود دارد، اساساً نه در کشور ما که در کشورهایی اسلامی در اطراف ما، این محدودیت‌ها وجود دارد البته در کشور ما متاسفانه دامنه‌اش یک مقدار عجیب و غریب شده و این را همه ما می‌فهمیم. منتها در جشنواره جهانی فجر، هم امسال و هم چند سال اخیر اگر فیلمی بود که می‌دانستیم آن فیلم می‌تواند قابل نمایش باشد اما یک نکاتی در موردش وجود دارد، با صاحب اثر وارد گفتگو می‌شدیم، به او توضیح می‌دادیم که ما یک یا دو پلان شما را نمی‌توانیم نمایش دهیم و حتی مشخصاً آن پلان‌ها را به آن‌ها می‌گفتیم.

دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر تأکید کرد: از طرفی، نماینده فیاپف به اینجا می‌آمد، جشنواره را ارزیابی و سعی می‌کردند تا در بیشتر سالن‌ها حضور داشته باشد چون به هر حال یکی از پارامترهایی که باعث می‌شد یک جشنواره درجه بگیرد همین بود. آنها می‌دیدند که ما رضایت صاحبان آثار را هم برای پلان‌هایی که باید حذف شود گرفته‌ایم. ولی واقعیت همین است که شما می‌گویید، یعنی بعضی از فیلم‌ها از ابتدا ممکن است که به همین دلیل انتخاب نشود چون حجم اصلاحات ممکن است به گونه‌ای باشد که ما نتوانیم آن را نمایش دهیم.

وی افزود: البته گاهی اوقات سخت است و گاهی اوقات هم شکل نمی‌گیرد. می‌دانید که در حوزه فرهنگ هم متاسفانه تنها یک نهاد وجود ندارد، ما نهادهای زیادی داریم که همه‌شان دلواپس هستند و باید نظارت کنند. متاسفانه این مشکلی است که وجود دارد اما عکس‌العمل آن‌ها عکس‌العمل عجیب و غریبی نیست و تقریباً ما را می‌شناسند.